بررسی رابطه میان ارگونومی محیط کار و استرس شغلی کارکنان |
![]() |
![]() |
![]() |
نوشته شده توسط Administrator |
دوشنبه ، 15 ارديبهشت 1393 ، 08:05 |
![]() شانا_ گروه مقاله: بی توجهی به اصول ارگونومی و رعایت نکردن آنها در محیط کار، هزینه های بسیار زیادی را هم برای کارفرما و هم برای کارکنان به دنبال خواهد داشت و موجب کاهش کارآیی و افزایش استرس کارکنان نیز می شود. در صورتی که فناوری ارگونومی بدرستی به کار گرفته شود، می تواند موجب حذف و یا کاهش آسیبها و مشکلات بهداشت و ایمنی شغلی در محیط کار و افزایش کارآیی شود.
با این وجود، در طراحی کار توجه کافی به این موضوع صورت نمی گیرد. هدف اصلی این مطالعه، بررسی نقش ارگونومی و ارتباط آن با استرس شغلی کارکنان است؛ نتایج حاصل از این مطالعه از رابطه بین ارگونومی محیط کار و استرس شغلی حکایت دارد. مقدمه یک ملت به واسطه شهروندانش و یک سازمان به وسیله کارکنانش شناخته می شود. پیشرفت یک سازمان به وسیله سلامتی و تندرستی کارکنان مشخص می شود. بنابر آمار سازمان بین المللی کار، سالانه حدود ٥٢٠ میلیون حادثه در جهان اتفاق می افتد که در آنها به طور متوسط ٥٣٣ هزار نفر جان خود را از دست می دهند (حوادث رانندگی و خانگی در این آمار لحاظ نشده است). همچنین سالانه ٦١٠ میلیون بیماری شغلی در جهان دیده می شود که منجر به فوت یک میلیون و یکصد هزار نفر می شود. همچنین چهار درصد تولید ناخالص ملی در جهان به لحاظ این حوادث و بیماریها هدر می رود. نادیده گرفتن ایمنی و بهداشت کار موجب زیان اقتصادی قابل توجهی میشود که تاثیرات جدی بر بهره وری دارد. میزان بروز حوادث شغلی منجر به مرگ در کشورهای در حال توسعه، سه تا چهار برابر کشورهای توسعه یافته است و این حوادث معمولا به صورت غیرعمدی هستند؛ در کشور ما سالانه حدود ٤١ هزار حادثه شغلی رخ می دهد. در طول جنگ دوم جهانی، تاکید اصلی دانشمندان علوم رفتاری بر استفاده از آزمونهایی برای انتخاب افراد مناسب برای هر کار و ابداع راهکارهای تربیتی بهتر و انطباق دادن شخص با کار بود. حرفه عوامل انسانی در دوران پس از جنگ زاده شد. در سال ١٩٤٩ انجمن پژوهشی ارگونومی که اکنون انجمن ارگونومی نامیده می شود در انگلستان تاسیس شد و نخستین کتاب در باب علوم انسانی، به نام روانشناسی تجربی کار وابسته به عوامل انسانی در طراحی مهندسی انتشار یافت. در سال ١٩٥٩ موسسه بین المللی ارگونومی با هدف برقراری ارتباط میان چندین انجمن عوامل انسانی و ارگونومی در کشورهای مختلف جهان تاسیس شد. دوره ٢٠ ساله ١٩٦٠ تا ١٩٨٠ شاهد رشد و گسترش سریع عوامل انسانی بود. ارگونومی ارگونومی در چهار شاخه بیومکانیک شغلی، روانشناسی مهندسی، آنتروپومتری و فیزیولوژی کار فعالیت میکند. فیزیولوژی کار: بخشی از دانش ارگونومی که تطبیق انسان را با کار در مصرف انرژی و همچنین تغییرات پارامترهای فیزیولوژیکی بدن در حین انجام کار مورد توجه قرار میدهد، به فیزیولوژی کار معروف است. بیومکانیک شغلی: در بیومکانیک از قوانین فیزیکی مکانیک برای بدن استفاده می شود. با به کارگیری این قوانین، این امکان به وجود می آید که در هنگام یک وضع خاص، بدن و حرکت آن، میزان فشار مکانیکی موضعی اعمال شده بر عضلات و مفصلها محاسبه شود. روانشناسی مهندسی: به فاکتورهای محیطی فیزیکی و شیمیایی مانند سر و صدا، ارتعاش، روشنایی، آب و هوا و مواد شیمیایی که می توانند بر روی ایمنی، سلامتی و آسایش افراد تاثیر بگذارند می پردازد. آنتروپومتری: شامل جمعآوری و تفسیر داده های مربوط به شکل و اندازه ابعاد بدن انسان (ابعاد طولی، عرضی، محیطی و وزن) است. برخی مشکلات معمول در صنایع شامل طراحی نامناسب محل کار، انطباق نداشتن قابلیتهای کارگران و الزامات شغلی، وجود محیط کار و مشاغل زیان آور، طراحی نامناسب سیستم انسان ماشین و برنامههای ضعیف مدیریت است. این مشکلات منجر به ایجاد مخاطرات در محل کار، ضعف سلامتی کارگران، صدمات ناشی از کار با تجهیزات، معلولیتها و در عوض کاهش بهرهوری کارگر و کیفیت تولید و افزایش هزینه می شود. کاربرد موثر ارگونومی در طراحی سیستم کاری میتواند تعادلی را میان ویژگیهای کارگر و نیازهای شغلی برقرار کند. این علم، گستره وسیعی را در زمینه طراحی کار، ابزار، تجهیزات، ماشین آلات، ایستگاه کار و سیستمها در موارد مختلف صنعتی، آموزشی، ورزشی و غیره دربرمی گیرد. هدف ارگونومی آن است که در طراحی ابزار و وسایل کار و سیستمهای فنی و تولیدی و نیز در طراحی محیط کار، نیازها و خصوصیات جسمی و روحی انسانها در نظر گرفته شود تا در عین نیل به افزایش بازدهی تولید، به سلامت و بهداشت و راحتی انسانها نیز به بیشترین حد توجه شده باشد. ارگونومی دارای اهدافی چون بهبود بهره وری، سلامت، ایمنی و آسایش مردم و افزایش کارآیی متقابل سیستمهای انسان، ماشین و محیط است. نکات ضروری در زمینه سطح کار ارتفاع مربوط به سطح کار، صندلی و پاها باید با یکدیگر تناسب داشته باشند. حیطه های عملکردی ارگونومی استرس نشانههای استرس نشانه های جسمانی: این نشانهها را مشکل تر می توان تشخیص داد. زیرا در حالی که شرایط کاری معینی با بیماریهای جسمانی معینی همراه هستند اما دشوار می توان فهمید که این ناخوشیها تا چه اندازه نتیجه جنبه های زندگی شخص هستند. با این حال شواهد و مدارک پژوهشی نشان داده اند که همواره رابطه میان استرس شغلی و نشانهها و بیماریهای جسمانی معینی وجود دارد که یکی از عمومی ترین نشانه های بیماری جسمانی مرتبط با استرس شغلی بیماریهای قلبی عروقی است. نشانه های رفتاری: به دو دسته تقسیم می شوند: دسته نخست نشانه هایی هستند که می توان گفت به طور مستقیم متوجه خود فرد شاغل است؛ این دسته شامل رفتارهایی است مثل خودداری از کارکردن، پرخوری یا بیاشتهایی، رفتارهای ستیزه جویانه در برابر همکاران یا اعضای خانواده و به طور کلی مشکلات میان فردی. دسته دوم از نشانههای رفتاری پیامدش به سازمان یا تشکیلات اداری بر می گردد. از جمله غیبت از کار، رها کردن شغل، افزایش حادثه های ناشی از کار و فقدان بهره وری. عوامل استرسزا ساختارها: فرصت کم برای پیشرفت، تضادهای صف و ستاد، تمرکز در تصمیم گیریها و نبود مشارکت، تشریفات دست و پاگیر اداری و تخصص گرایی بیش از اندازه. شرایط ایمنی: وجود اشعه و عوامل شیمیایی زیان آور، سرما و گرما و سر و صدای زیاد، ازدحام و نبود محل کار اختصاصی، خطرات ایمنی و نور کافی. مراحل و فرآیندها: سیستم کنترل نامناسب، اهداف مبهم و متضاد، ارتباطات ضعیف، بازخورد ناکافی و ضعیف از عملکردها، معیارهای ناقص و نادرست برای بخش عملکردها، اطلاعات ناکافی. ابهام نقش در سازمان: ابهام در نقش از کمبود اطلاعات یا آگاهی اندک از نحوه انجام کار حاصل می شود. این ابهام احتمالا به دلیل کارآموزی ناکافی، ارتباطات ضعیف یا مضایقه کردن و یا ناجور جلوه دادن اطلاعات به وسیله همکاران یا سرپرست حاصل می شود. حاصل این ابهام نقش، تنش است که متعلق به فرد است. تعارض نقش در سازمان: نقش فرد در سازمان، کمتر یا بیشتر از حد به کار واداشتن او، تعارضها و تضادهایی را به وجود میآورد. در سازمان تعارض نقش شامل ناسازگاری میان وظایف شغل، منابع، قواعد و مقررات و خود افراد است. این تعارض نقش موجب ایجاد تنش در فرد می شود. پیامدهای استرس پیامدهای سازمانی (اجتماعی): فشار عصبی پیامدهایی دارد که اثر مستقیم بر سازمان دارند. کناره گیری: کناره گیری نیز می تواند نتیجه فشار عصبی باشد. مهمترین انواع کناره گیری عبارتند از غیبت و استعفا. اشخاصی که برای مقابله با فشار عصبی، دوران سختی را در محیط کار می گذرانند احتمالاً بیشتر بیمار می شوند و یا به منظور پیداکردن سازمان بهتر به ترک سازمان خود می اندیشند. واماندگی: پیامد نهایی فشار عصبی که هم بر اشخاص و هم بر سازمانها اثر میگذارد واماندگی است. واماندگی یک احساس عمومی تحلیل رفتگی است و هنگامی به وجود می آید که فرد احساس کند فشارهای خیلی زیادی را تحمل می کند و منابع رضایت نیز خیلی کم باشد. در این مرحله ممکن است فرد کم کم از رفتن به سر کار احساس وحشت کند؛ ممکن است وقت زیادی را صرف انجام کار کند ولی موفق به انجام کار کمتر شود و ممکن است ناتوانی فکری و جسمی از خود نشان دهد. براساس تحقیقی که در یکی از شرکتهای خودروسازی به عمل آمده است، استرس شغلی با اعمال ناایمن و حوادث شغلی رابطه مستقیم معناداری دارد. نتیجه بیشتر کارکنان شرکت از وسایل با ارگونومی لازم برخوردار هستند اما نحوه استفاده صحیح از آنها را نمی دانند. به دلیل ناآگاهی برخی مدیران و کارکنان از اهمیت رعایت ارگونومی، بهتر است علاوه بر مهیا کردن محیط کار مطابق با اصول ارگونومی آموزشهای لازم در این زمینه نیز به این افراد داده شود. رعایت اصول ارگونومی به خود کارمندان مربوط می شود و با الزام و اجبار نمی توان آنها را به رعایت اصول ارگونومی واداشت. اما ایجاد انگیزه در کارکنان می تواند ترغیب کننده کارکنان به رعایت این اصول باشد. از آنجا که کارکنان شرکت بیشتر وقت خود را با کامپیوتر و پشت میز می گذرانند؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران وقت لازم رابرای ورزش، استراحت و گاهی چرخش شغلی کارکنان فراهم کنند. |